Wesele
reż. Piotr Cyrwus, Jerzy Schejbal, Szymon Kuśmider
autor: Stanislaw Wyspianski
„Wesele” Stanisława Wyspiańskiego należy do kanonu polskiej klasyki dramatycznej. Już w momencie prapremiery 16 marca 1901 roku w Krakowie zostało uznane za arcydzieło, co rozpoczęło już ponad stuletnią bogatą karierę tego tekstu w polskim teatrze.
O wysokiej randze artystycznej dzieła zdecydowało przede wszystkie umiejętne połączenie w nim tradycji dramatu realistycznego (przetworzona relacja z wesela Jadwigi Mikołajczykówny i poety Lucjana Rydla, którego uczestnikiem był autor) oraz symbolicznego (rozmowy ze zjawami z drugiego aktu, misteryjny charakter całego dramatu). To od reżysera zależy, do której z warstw przywiąże większą uwagę i w jakiej proporcji ukaże symboliczne i realistyczne warstwy „Wesela”. W Teatrze Polskim spektakl wyreżyserował Krzysztof Jasiński.
O rezyserze
Krzysztof Jasiński (ur. 1943), reżyser przedstawienia, należy do grona do nestorów polskiego teatru. Jest absolwentem krakowskiej Szkoły Teatralnej, jego reżyserska stylistyka wykuwała się w kulturze studenckiej lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, w kontrkulturze i teatrze alternatywnym, będącym głosem buntu młodego pokolenia.
„To jest polszczyzna w najpiękniejszym wydaniu, znakomita dramaturgia, znakomite postaciowanie. Dodatkowo pod spodem jest schowana bardzo misterna tkanka duszy polskiej, te postaci nas reprezentują”
Na co zwrócić uwage?
- Jak reżyser połączył plan realistyczny z symbolicznym w tej inscenizacji „Wesela.
- Jakimi słynnymi słowami zaczyna się tekst „Wesela”? A jakie słowa padają na początku przedstawienia.
- Co oznacza finałowy „chocholi taniec”? Jak przedstawił go reżyser?
- Jakie elementy przedstawienia nawiązują do historyczności „Wesela”, a jakie do naszej współczesności?
- Co składa się na warstwę muzyczną tego „Wesela”?
- Jakich postaci znanych z tekstu brakuje na scenie? Czym można uzasadnić taki a nie inny wybór postaci i wątków?
- Jak ukazane na scenie zostały poszczególne zjawy z II aktu?
- Jak wygląda przestrzeń i miejsce akcji? Co jest centralnym elementem scenografii?
- Czyje i jakie obrazy przypomina reżyser w trakcie swojego przedstawienia? W jakim związku z „Weselem” one pozostają?
- Czy to przedstawienia można określić jako „nowoczesne”? Dlaczego? A może jako „klasyczne”? Dlaczego? Jakie czynniki decydują o naszej ocenie w zakresie nowoczesności formy teatralnej?
Ciekawostka
„Wesele” uchodzi w polskim teatrze za miernik zespołowości. Środowiskowa opinia głosi, że o ukonstytuowaniu zespołu teatralnego, jego randze i gotowości do podejmowania repertuarowych wyzwań artystycznych świadczy to, czy jest w stanie samodzielnie obsadzić „Wesele”.
Lorem ipsum, dolor sit amet consectetur adipisicing elit. Voluptates, at.
