W labiryncie teatru

Już po przedstawieniu, ucichły ostatnie brawa, publiczność udaje się do szatni (po jednym ze spektakli Andrzej Seweryn musiał żartobliwie nawoływać do oklaskującej go widowni „Idźcie Państwo do domu!”). Pozostajemy zapewne pod wrażeniem aktorskiego kunsztu wykonawcy tego monodramu, w którym aktorska transformacja z postaci w postać następowała czasami w mgnieniu oka. Interaktywna, oparta na nieustannie podtrzymywanym dialogu z publicznością, forma przedstawienia może budzić skojarzenia ze spektaklami typu „one (wo)man show” czy bardzo popularnymi kabaretowymi stand-upami. Rzeczywiście, jest w tym przedstawieniu spora dawka humoru i śmiechu, po obu stronach rampy zresztą, ponieważ jest miejsce i na pomyłkę, i na źle zasznurowane buty, a przede wszystkim liczne komediowe monologi z pijackim (a nawet: knajackim) monologiem Falstaffa na czele.

recenzja 1: Co myślisz o tej opinii?

Artysta, który jest współautorem scenariusza i reżyserem, opowiada o Szekspirze, bawi się nim, posuwa teatralną umowność do granic (trzy role kobiece), czasem jest bliski ekshibicjonistycznej bufonady, ale jej nie przekracza. Przeciwnie, oferuje nam mnóstwo uwag celnych, ujmujących, a czasem przejmujących. Jego różnorodność aktorskich technik i wrażliwości, prawdziwy wachlarz, odpowiada kosmicznej różnorodności dramaturga ze Stratfordu.

recenzja 2: Co myślisz o tej opinii?

W spektaklu scenografia została okrojona do minimum rekwizytów potrzebnych do poszczególnych monologów – krzesło, korale, pluszowy piesek, para butów, szarfa… Budowaniu nastroju wystarczył jedynie doskonały akompaniament muzyczny. Szekspir Forever! udowadnia poniekąd, że teatr nie potrzebuje rekwizytów, a wyobraźni widza.

Pytania otwarte:

1. Jaka jest Twoja ulubiona komedia Szekspira? A jaka tragedia? Czy znalazły się w monodramie Andrzeja Seweryna? Czym różnią się dramaty Szekspira uznane za tragedie od tych uznanych za komedie? Czy dzieli je jakaś ostra granica? Czy różnią się tylko finałami, w których postaci giną lub umierają (tragedie) lub biorą ślub w radosnej atmosferze (komedie)?

2. Jak rozumieć tytuł przedstawienia? W jakim sensie można myśleć o Szekspirze jako autorze „na zawsze”? Czy też tak o nim myślisz? Do jakich innych twórców, Twoim zdaniem, mogłoby się odnosić owo określenie „forever”?

3. Jak rozumieć słynne zdanie Szekspira, że cały świat to scena a aktorami ludzie?

4. Czy możliwa jest inna interpretacja monologu Hamleta (inna niż jako monolog przed decyzją o samobójstwie)? Jaka?

5. Jaka opowieść o życiu kryje się pod słynną postacią Falstaffa?

6. Które wyrażone przez Szekspira życiowe prawdy wydają Ci się nadal aktualne, a które anachroniczne?

7. Czego dotyczą sonety zaprezentowane podczas monodramu?

8. Monodram był także okazją do poznania poglądów samego Andrzeja Seweryna na sztukę, kulturę, teatr. Jakie one są? Czy się z nimi zgadzasz?

9. Czy współczesny teatr dla współczesnego widza nadal jest (może być) przestrzenią zadawania i roztrząsania „wielkich pytań”?

10. Na którym etapie życia, według Szekspira, się znajdujesz? Jak rozumiesz swoją rolę?