W labiryncie teatru

Zajrzyj do programu

1. Który z tekstów zamieszczonych w programie wzbudził Twoją największą ciekawość?
2. Czy zgadzasz się z tezą Janusza Majcherka, jakoby Mrożek znalazł się obecnie w „teatralnym czyśćcu”?
3. Które ze zdjęć przypomina Ci najciekawszą według Ciebie scenę z przedstawienia?
4. Jakich treści Twoim zdaniem zabrakło w programie? Gdybyś był jego redaktorem, co byś w nim umieścił jeszcze? Co wymienił

Tradycja teatralna

Teatr Polski (od niedawna im. Arnolda Szyfmana, swojego założyciela) bywał nazywany „Domem Mrożka”, przede wszystkim ze względu na dekadę lat osiemdziesiątych, kiedy Mrożek wszystkie swoje teksty oddawał Kazimierzowi Dejmkowi z myślą o ich prapremierowych realizacjach. Tak na scenie przy Karasia powstały legendarne przedstawienia w reżyserii Dejmka:

• w 1981 roku Ambasador z Andrzejem Szczepkowskim i Tadeuszem Łomnickim,
• w 1982 roku Vatzlav z Janem Englertem i Ignacym Machowskim (prapremiera trzy lata wcześniej w łódzkim Teatrze Nowym, też w reżyserii Dejmka),
• w 1984 roku Letni dzień z Magdaleną Zawadzką, Andrzejem Łapickim i Janem Englertem,
• w 1986 roku Kontrakt ze Zdzisławem Mrożewskim i Janem Englertem,
• w 1987 roku Portret znowu z Janem Englertem oraz Piotrem Fronczewskim, Anną Seniuk, Haliną Łabonarską i Laurą Łącz,
• w 1990 roku Tango z Kaliną Jędrusik, Niną Andrycz, Zdzisławem Mrożewskim, Janem Matyjaszkiewiczem i Damianem Damięckim,
• w 1993 roku Szczęśliwe wydarzenie, w którym zagrali Małgorzata Pieńkowska, Ignacy Gogolewski, Wiesław Gołas, Janusz Zakrzeński i Damian Damięcki.

Takich teatralnych „domów”, a zarazem zaufanych reżyserów prapremier, miewał Mrożek więcej, z pewnością trzeba tu wspomnieć o Jerzym Jarockim i Erwinie Axerze, a także Starym Teatrze w Krakowie i Teatrze Współczesnym w Warszawie, gdzie również powstawały wybitne przedstawienia dramatów Mrożka. Od 2013 roku scena kameralna Teatru Polskiego w Warszawie nosi imię Sławomira Mrożka.

Autor opracowania: Michał Mizera