W labiryncie teatru

Po takim spektaklu jeszcze długo możemy mieć w pamięci tradycyjne melodie i przyśpiewki. Warto przez chwilę zastanowić się nad obejrzaną historią i refleksjami, które wywołuje. Z jakimi emocjami pozostaje widz po zakończeniu przedstawienia? Spróbuj je określić i nazwać. Co Cię zainteresowało, co poruszyło, co zaskoczyło?

Muzyka i treść utworów tworzą narrację, która prowadzi widza poprzez losy bohaterów. Zastosowana retrospekcja sprawia, razem z bohaterami wracamy pamięcią do minionych wydarzeń, słuchamy intymnej opowieści dwojga ludzi, którzy dzielą się z nami historią wielkiej miłości, emocjami, przeżyciami i tęsknotami. Okazuje się, że życie ludzkie wpisane jest w przemiany, które zachodzą cyklicznie w naturze. Jak mówi sam reżyser:

Przyroda odradzająca się w cyklach jest dla mnie częścią tej samej opowieści. Jest symbolem sensu, konieczności, ale też nadziei. Jest inspiracją do zadawania pytań. Czym jest miłość? Jak należy ją cenić? Jak cenić życie? Czym jest śmierć? Czego nam trzeba do szczęścia?

[Wypowiedź Wojciecha Czerwińskiego w wywiadzie z Patrycją Mikłasz-Pisulą, Podróż, która zaczyna się w tradycji, tekst zamieszczony w programie]

Wojciech Czerwiński podkreśla konieczność czerpania z tradycji, która, jak podkreśla, przez wiele lat była wypierana, a może nawet powodowała wstyd. Życie proste, blisko ziemi, w zgodzie z naturą jest czymś, co nie tylko może stanowić inspirację, ale również może uleczyć nasze człowieczeństwo:

Dla mnie folklor to podróż, która zaczyna się w tradycji. Tradycja daje impuls, daje energię, z której czerpiemy, którą rozwijamy i wychodzimy z nią do odbiorcy. Nasz spektakl nie jest próbą etnograficznego odtwarzania przeszłości. Jest naszą wspólną twórczością, w której na równych zasadach pobrzmiewają echa ludowych melodii, jak i kompozycji Vivaldiego. Muzyka napisana do tego spektaklu jest kontynuacją, nie powieleniem.

[Wypowiedź Wojciecha Czerwińskiego w wywiadzie z Patrycją Mikłasz-Pisulą, Podróż, która zaczyna się w tradycji, tekst zamieszczony w programie]

Recenzja 1 – co myślisz o tej opinii?

Kolejne pory roku przeprowadzają nas jakby przez życie pary kochanków. Zresztą cały spektakl to ciąg przepięknych utworów autorstwa Weroniki Mońki-Chwały i Michała Chwały, w arcyciekawych, wręcz nieprawdopodobnych aranżacjach. (…) ta niezwykła myśl łącząca dźwięki z dawnych czasów z nowoczesnym myśleniem kompozytorskim. Mamy bowiem w „Czterech porach miłości” i folkową nutę z ludowymi zaśpiewami, i wiejskie przyśpiewki o zaglądaniu do okienka, mamy odrobinę jazzu, troszkę ponurego ambientu, jest „abstrakcyjnie” zmieniona kolęda „Cicha noc”, jest nawet maoryski taniec Haka. Wszystko jest zagrane i zaśpiewane na żywo, na najwyższym muzycznym poziomie, do tego tak uczuciowo i emocjonalnie (…).

widz_trebicki(nie)poleca: „Cztery pory miłości”
Robert Trębicki, Teatr dla Wszystkich, 11.05.2024

Recenzja 2 – co myślisz o tej opinii?

(…) wszystkie przebojowe vivaldijskie (sic) allegra, larga i adagia – wpisane w nasze swojskie nadwiślańskie przyśpiewy, niekiedy leciuchne a cudownie przaśne i dowcipne, ale i niekiedy bardzo przejmujące - zabrzmiały właściwie jak jeden porywający utwór, starannie rozpisany na arcydzieło, chłopską przyśpiewkę i siedem głosów naszych dwojga bohaterów i - pięciorga muzyków im towarzyszących, będących jednocześnie chórem i orkiestrą, ale też -  towarzyszami dwojga naszych bohaterów, których życie, miłość, smutki i radości – przemijają (niczym u Rejmonta) w rytm tytułowych pór roku.

Cztery pory miłości 
Rafał Turowski, e-teatr.pl, 12.05.2024
 

Pytania otwarte:

1. Wojciech Czerwiński – jest reżyserem, autorem scenariusza i aktorem w spektaklu. Co myślisz o pełnieniu kilku funkcji w teatrze jednocześnie – jest to wyzwanie, a może ułatwienie?
2. W jaki sposób zostaje przedstawiona w spektaklu miłość? Zwróć uwagę na dynamikę relacji głównych bohaterów. Jak ukazane zostaje ich uczucie, jak się zmienia?
3. W jaki sposób spektakl podejmuje temat fizycznej miłości głównych bohaterów?
4. Czy w wykreowanych przez Wojciecha Czerwińskiego bohaterach można dostrzec cechy współczesnych kochanków, a może są to postacie zupełnie nieprzystające do naszych czasów?
5. Na ile przedstawiona historia ma charakter uniwersalny?
6. Co wnosi do spektaklu wykorzystanie fragmentów jednego z najbardziej znanych utworów muzyki klasycznej – „Czterech pór roku” Antonio Vivaldiego? 
7. Spróbuj pomyśleć o przedstawionej historii jak o metaforze egzystencji każdego człowieka w ogóle. W jaki sposób pory roku odzwierciedlają ludzkie życie?
8. Główny bohater śpiewa: „Zapomniałem matkę i ojca, zapomniałem siostrę i brata, a ciebie nie mogę…”. Na czym polega mechanizm pamięci? Co sprawia, że niektóre osoby i wydarzenia usilnie wciąż wspominamy, a innych nasza pamięć nie przechowuje? Jakiego rodzaju procesy i manipulacje zachodzą w tej sferze?
9. Cielesność, odejścia i straty, śmierć to ważne i niezbywalne elementy ludzkiego życia. Jak o nich rozmawiać z młodzieżą? Jakimi środkami mówi o nich współczesny teatr?